Dus ze willen niet binnen komen?
Pa, ze willen wél. Maar het is beter van niet. Maar ze willen je graag zien, live! In t echt.
Pa kan er maar niet aan wennen, die corona regels. Is ook lastig. Zeker als je kleinzoon uit Antwerpen eindelijk eens in de buurt is. Met z’n gezinnetje, en je achterkleindochter. En dan heb je dat macaroni-gedoe.
Kopje koffie kan toch wel? Oppert Pa.
Dat kan zeker Pa, maar niet binnen dus. Dan breng ik het wel naar beneden. Bied ik aan.
Het plan was: even bij (O)pa langs, buiten zwaaien. Opa voor het venster op één hoog. Het raam op een ‘roep/praat-stand, om wat te kunnen kletsen, op veilige afstand.
Of kunnen we misschien een rondje wandelen? Opa met z’n rollator, komt ie nog even in beweging?! Stelt zijn kleinzoon voor.
Dat is een beter idee. Maar toen kwam die bui… En door de forse stortregen valt het wandelplan in het water.
Wij schuilen wel even op het portiek, beneden.
Een praktische oplossing van de Antwerpse kleinzoon. Het wordt zo ingepland een bijzonder samenzijn. Want Opa pakt z’n terrasstoel en settelt zich bovenaan de portiektrap.
Ik zit hier prima! zegt hij met pretvonkjes in z’n ogen.
Als een stamoudste op zijn hoge troon, overziet hij zijn clan, tezamen op de onderste treden van de portiektrap. Beschut voor de regen die achter hun rug als een watergordijn op de stoep klettert.
We drinken koffie, we kletsen wat over en weer.
Best gezellig, toch? Vindt Pa. Gelijk heeft ie.
Natuurlijk wil hij ‘die kleine meid’ verwennen. Bedenkt spontaan een cadeautje. Hij verdwijnt even naar binnen, komt terug met een forse hond-knuffel in zijn handen.
Die was van de buurvrouw beneden. Ze wou er van af, toen heb ik m gevraagd, geloof ik.
Nou ja, nu is voor jou! Hier!
De kleine meid is er meteen verliefd op. Zij houdt het blauwe! beest de rest van deze portieksessie tegen zich aan.
Zal ik een muziekje voor je spelen? Werkt Pa verder aan zijn populariteit als overgrootvader (de oude opa).
Hij heeft z’n mondharmonica al in de aanslag. Speelt een paar kinderliedjes uit de tijd dat hij zelf kind was. Bijna een eeuw geleden. Maar muziek overbrugt de eeuwen met gemak. De kleine meid is geboeid, en kruipt ongemerkt twee treden hoger, dichterbij die ‘oude opa’.
Zij geniet. Hij geniet. Iedereen geniet. Op eigen manier.
Een bijzondere portiek sessie. Mede mogelijk gemaakt door het Macaroni-virus. Dat dan weer wel…
(c) Bart vd Harst, De Macaroni dialogen (Gesprekken met Pa ten tijde van het Corona Virus, 2020)