Witte voetjes (in steunkousen). (Macaroni Dialogen 17)
Ouderdom komt met gebreken, én met steunkousen. Pa moest er wel aan wennen. Het is echt nodig, meneer Van der Harst. Want uw voeten en onderbenen …
Ouderdom komt met gebreken, én met steunkousen. Pa moest er wel aan wennen. Het is echt nodig, meneer Van der Harst. Want uw voeten en onderbenen …
Zo, Meneer Van der Harst, bent u er klaar voor? Pa knikt, hij is klaar.. Kom maar op, zie ik hem denken. Ik zie ook …
Hoe is het nu met de toestand, die eh, je weet wel.. Corona, bedoel je? Corona? Ja, die Macaroni crisis. Gaat het nu wat beter? …
Dat is toch mijn moeder!? ..roept Pa blij verrast, verbaasd, als hij het gedichtje nog eens naleest. Ik heb het hem net voorgelezen, uit het …
Hoe lang bent u hier al? ..vraagt Pa als hij bij de afdeling Dermatologie de wachtkamer binnenstapt, het voorportaal van de snijkamer. De drie …
Nou, ik heb er weinig van gevoeld. Alleen die prik eigenlijk, in t begin. Pa moest weer onder het mes bij de plastisch chirurg. Hij …
Dus ze willen niet binnen komen? Pa, ze willen wél. Maar het is beter van niet. Maar ze willen je graag zien, live! In …
Wat een gedoe; dus dat ding moet ik echt opdoen als ik met de tram wil? Pa heeft nu ook één mondkapje. Heeft m’n broer …
Zo, nu is t mooi geweest. Ik ga zitten. Pa laat zich zakken in z’n comfortstoel. Breed grijnzend, nog wat na hijgend van zijn act. …
Ken je dit lied nog….?! Mijn telefoon klinkt ineens als een overstuurde speaker. Het kraakt en piept in mijn gehoorgang. Pa heeft de tv knoeperd …