Poëzie met een luchtje (Macaroni Dialogen 14)
Dat is toch mijn moeder!? ..roept Pa blij verrast, verbaasd, als hij het gedichtje nog eens naleest. Ik heb het hem net voorgelezen, uit het …
Dat is toch mijn moeder!? ..roept Pa blij verrast, verbaasd, als hij het gedichtje nog eens naleest. Ik heb het hem net voorgelezen, uit het …
Wat een gedoe; dus dat ding moet ik echt opdoen als ik met de tram wil? Pa heeft nu ook één mondkapje. Heeft m’n broer …
Zo, nu is t mooi geweest. Ik ga zitten. Pa laat zich zakken in z’n comfortstoel. Breed grijnzend, nog wat na hijgend van zijn act. …
Ken je dit lied nog….?! Mijn telefoon klinkt ineens als een overstuurde speaker. Het kraakt en piept in mijn gehoorgang. Pa heeft de tv knoeperd …
Goeie toespraak, van die Alexander. Maar wel een raar gezicht, dat lege plein. Pa volgt de dodenherdenking op televisie. Elk jaar, slaat ie nooit over. …
Ik ben er ff uit geweest hoor, die Macaroni kan me wat! Pa kan uren toeven in zijn comfort fauteuil. Maar als oud zeeman kan …
Ik zit hier lekker, hoor, in t zonnetje! Hij kan het niet vaak genoeg zeggen. Pa is gelukkig met het nieuwe kussen voor z’n tuinstoel …
Dus wanneer kom je dan?! Morgen? Dan is het zondag, toch? Of nee, wacht ff… Pa heeft moeite met zijn tijdlijn. Hij gebruikt de papieren …
Nou, het is binnen, hoor. Stond om half 12 al voor deur!’ Pa doet dagelijks telefonisch verslag van zijn avonturen. Zeker nu de Macaroni crisis …
Dat had ik je nog niet verteld, toch? Pa stelt mij die vraag tijdens ons dagelijks mantelzorg-telefoontje. Het is een van de plotselinge wendingen die …