Dus wanneer kom je dan?! Morgen? Dan is het zondag, toch? Of nee, wacht ff…
Pa heeft moeite met zijn tijdlijn. Hij gebruikt de papieren tv gids als kalender. Als hij naar bed gaat, legt hij de gids open op de nieuwe dag. Dat is de theorie, maar z’n korte termijn geheugen werkt niet altijd mee. Dan belt ie.
Is het nou zaterdag of zondag? Ik weet het even niet.
Nee, Pa, het is nu vrijdag. En wij komen morgen langs, morgen, op zaterdag dus.
Heb je nog wat nodig van de winkel?
Oh, ja, zaterdag. Een rol beschuit kan ik wel gebruiken. Kilootje uien. En wat van die rijstpuddinkjes, die kleine bakjes hoor. En als je toch daar bent, kijk je ook ff bij die, eh, hoe heet die zaak ook alweer, nou je weet wel. Ik wil een zitkussen/rugleuning, nou ja, zo’n ding voor die stoel op het balkon….. Blokker, heet die zaak. Ik wilde eigenlijk zelf even langs te gaan.
Nee, Pa, niet doen. Je moet echt thuisblijven. Voor je eigen veiligheid.
Ja, ja, dat zeggen jullie allemaal. Maar hoe lang moet het nog duren. Ik moest in de oorlog verdorie ook al thuisblijven voor die Duitsers. En nu weer voor die Macaroni…?!
Hij kan er nog een grapje van maken. Humor heeft ie gelukkig wel.
En de tulpen van de buurvrouw zijn nu ook wel klaar.
Het is weer zo’n typische hak op de tak wending…
Op zaterdag brengen we de boodschapjes. En we verrassen hem met twee tuinstoelkussens uit onze ruime thuis-voorraad. (In de loop der jaren is op wonderbaarlijke wijze een hele collectie tuinstoelkussens ontstaan..)
Pa is er blij mee.
‘s Middags krijg ik de zon op het balkon. Dan leg ik eerst dat oude kussen uit de voorkamer in die stoel. Maar ik loop dan wel steeds met dat ding te zeulen. Dus ik dacht, kan beter een nieuwe kopen. Want wat kost zo’n ding nou, eurootje of 10, 15?
Zoiets Pa, maar die heb je nu mooi verdiend, helemaal gratis.
Hij is ook blij met de bos rode Paas-tulpen die we onderweg hebben gescoord.
Heel mooi, komt goed uit, want de tulpen van de buurvrouw kunnen wel weg, dat aardige wijfie.
We houden afstand, willen niet te lang blijven. Maar Pa geniet van het bezoek. Vertelt van alles en nog wat, ook bekende verhalen, en al niet nieuwe variaties. Enfin, je zit wel de hele dag alleen.
Als we weggaan, drukt ie ons op het hart om iedereen de groeten te doen! Hij zwaait ons uit voor het raam, hij blijft wuiven tot we de hoek omslaan.
De volgende dag, als ik deze update uitwerk, belt hij.
Je raadt nooit waar ik zit? Op het balkon, in de zon. Dat nieuwe kussen zit geweldig!
Dat is mooi, Pa, geniet ervan.
Vanmiddag heb ik die Apetito prak van gisteren opgewarmd. De spruiten waren wel wat hard, maar het was lekker. Dus die komen morgen weer?
Nee Pa, morgen is maandag. Apetito komt op dinsdag, donderdag en zaterdag.
Oh ja, en dan is het nu zondag, toch?
Precies Pa, helemaal goed.
‘Dan kijk ik vanavond Boer zoekt Vrouw. Dat is ook een aardig wijfie, hoor, die eh, hoe heet ze, Yvonne.’
* * *
(c) Bart van der Harst,
(De Macaroni dialogen – gesprekken met Pa ten tijde van het Corona Virus)