Applaus op de begraafplaats. Gelach, muziek, poëzie…. Met fakkels aangelichte paden langs de graven als wandelroute over Oud Eik & Duinen. De fakkelroute voert langs meerdere haltes. Bij elke halte: een witte paraplu, extra sfeerlicht en een klapstoel met een dichter. Ruim 15 dichters bewonen deze tijdelijke route. Zij zijn aangesloten bij de groep Dichter bij de Dood, en hebben elk een dode dichter geadopteerd. Zij dragen een gedicht voor van de geadopteerde overledene. Enkele voordragende dichters zijn ook zelfbenoemd TroubaDichter, een intussen gemunte eretitel. Zij zingen een deel van hun voordracht. De gitaarklanken gedijen goed in deze context, net als de met gevoel gesproken gedichten.Welkom bij Allerzielen 2017…
De poëtische route langs de dichters van ‘Dichter bij de Dood’ voltrok zich op 2 november, Allerzielen. Een voor iedereen toegankelijk evenement, in samenwerking met de beheerders van begraafplaats Oud Eik en Duinen. Ruim 200 mensen maakten gebruik van de gelegenheid om op deze bijzondere manier hun eigen dierbare doden te gedenken. Of om – meer algemeen, temidden van de voortrazende actualiteit – even stil te staan bij de eindigheid van het leven.
Het graf als eindhalte. Of…is het slechts een tussenstation voor de overstap naar een volgende fase? Velen geloven het graag, maar niemand weet het. Er is geen enkel bewijs; het besef dat er geen antwoord is op vragen over de zin van het hier en nu, en het wat is hierna, stemt tot bezi
nning. Stof zijn wij, tot stof keren wij weder? Stof tot nadenken.
Poëzie en muziek zijn prettige ingrediënten om dit soort gevoelens in gepaste stemming te ervaren. Zonder te verzinken in ultieme droefheid, zonder dramatisch fatalisme, nee, geen doemdenken. Juist meer een verlichte acceptatie van wat het leven is: mooi en lelijk tegelijk, eindeloos en eindig tegelijk, arm en rijk tegelijk, rechtvaardig en oneerlijk tegelijk. Met als sluimerend besef – wie kent het niet? – dat leven vooral gaat om samen leven, samen beleven. In voor- en tegenwind.
Leven is een wonder. Een cadeau, dat voor iedereen anders uitpakt. En hoe langer het duurt, hoe korter het voelt. De tijd vliegt immers, uren dagen maanden, jaren. In een flits ben je tien jaar verder. Dus gebruik je tijd goed. Leef je leven. Leef het goed. Je kunt je hele woning vol-tegelen met dit soort wijsheden. Eén daarvan, bijvoorbeeld: het leven is te kort om slechte wijn te drinken. TroubaDichter BartenofCornelis vertolkt die tegelwijsheid in een lied: ‘Het leven is te kort voor slechte wijn.’ Hij zong het bij zijn tijdelijke halte op de fakkelroute van Oud Eik en Duinen.
Het lied het viel in goede aarde bij de vele tientallen toehoorders. Enkele mensen kwamen aan het eind de route weer langs, om het lied nog eens te horen. ‘Mag ik het opnemen?’ Natuurlijk mag dat. Het leven is te kort om niet te delen…
Intussen is een filmische impressie van deze avond te zien op You Tube. Met de bijdrage van BartenofCornelis als opening: een op muziek gezet gedicht van Jan Prins/ Louis Schep. ‘Hei Molentje! En het eigen lied: Het leven is te kort voor slechte wijn… Proost!